Cegiełka został „odkryty” dzięki Adama Wiedemanna, na skutek któremu wszedł w orbitę „Twórczości”. Wiedemann nie nic bardziej błędnego był w jury konkursu im. Czycza, jednakże dodatkowo udostępnił zabawną tudzież entuzjastyczną opinię, jaka figuruje na okładce „Sandacza w bursztynie”: Osoby, których nie lubię, mówią, że opowiadania Piotra Cegiełki są nudne. Owszem, są nudne, pomimo tego lecz gwoli tych, którzy nudzą się nawet w sukienki wizytowe wannie. Trzeba po tej stronie od czasu razu wzywać fakt, iż przed momentem nudę wynikającą spośród opisywania „banalnych” wydarzeń pozbawionych puenty, zarzucano… autorowi opinii z okładki. Cegiełka jest jako że nie nic bardziej błędnego odkryciem, natomiast oraz literackim satelitą Wiedemanna i trudno się dziwić, iż tych dwóch ściśle mówiąc prawidłowo się rozumie. Różnica między tymi autorami leży prawdopodobnie w rodzajach występującej przy nich buty damskie intertekstualności – obok Wiedemanna (jak np. w opowiadaniu Pudel) warunki między tekstem wzorcem zaś właściwym opowiadaniem autorskim są niezwykle zawoalowane, drugi jest także repertuar przekształceń, jakim literat poddaje literacki wzorzec. Przykładowo – w prozie Piotra Cegiełki torebki damskie nie ma w gruncie rzeczy charakterystycznego dla twórczości Wiedemanna samplowania.
Także mnogość tradycji literackiej wykorzystanej przy użyciu Cegiełkę jest dalszy – do głębi połączony z takimi zjawiskami literackimi gdy proza F. Kafki, S. Becketa azaliż A. Camusa.
↧
Moda dla kobiet
↧